فضاهای خالی داستان‌های بی‌پایان: گفتمانی درباره تأتر مدرن
چکیده:
در این وبینار، کارگردان برجسته ایرانی-کانادایی، سهیل پارسا، به کاوش در ابعاد چند وجهی تئاتر می‌پردازد. او در تحلیل خود نقش حساس صحنه‌های خالی را در ارتقاء احساسات درونی داستان مورد بررسی قرار می‌دهد و تاثیر متقابل محوری نور و صدا در فرآیند روایت را بیان می‌نماید. پارسا به تجزیه و تحلیل عمیق نشانه‌شناسی در آثار خود می‌پردازد تا از فرآیند تدوین یک زبان بصری و ارزش حضور عناصر غیر کلامی در آثار خود پرده برداری کند. علاوه بر این، او به موشکافی همزیستی متقابل بازیگر و تماشاگر تئاتر می‌پردازد و پیچیدگیهای ارتباط آنها را در فرایند خلق هنری آشکار می‌کند.
پارسا با تکیه به فرهنگ تئاتری شرق که ریشه در گذشته ذهنی او دارد، دست به تلفیق‌های هنری می‌زند. او همچنین نگاه کلاسیک تئاتر را در کنار پارادایم‌های معاصر قرار می‌دهد و تلفیق آنها را در قلمرو بیان‌هنری خود تشریح می‌کند.
او با مروری بر کارهای ممتاز خود، از جمله "مرگ یزدگرد"، "آرش"، "مکبث"، "باغ آلبالو"، "عروسی خون" و "در انتظار گودو"، نقشه هنری خود را ترسیم می‌کند که خلاقیت و تسلط او را به صحنه تئاتر، ریتم دهی به فرآیند داستان گویی، تنظیم و طراحی حرکات بازیگران نمایش، و تاملات هنری او را در پرسهٔ خلق و تصویرگری بازنمایی می‌کند.
این جلسه، با تمرکز بر لایه‌های عمیقی که به پیچیدگیهای معنایی پرداخته مخاطب را به تفکر در مورد هنر تئاتر فرا می‌خواند تا گفتمان پیرامون این نوع از بیان هنری را ارتقا دهد.
متن‌های پیشنهادی برای مطالعه:
معرفی سخنران:
سهیل پارسا کارگردان، نویسنده، نمایش‌نامه‌نویس، دراماتورژ، معلم و طراح حرکات تئاتر، بازیگر ایرانی-کانادایی، و یک هنرمند برجسته است. او دو بار نامزد دریافت جایزه سیمونویچ به خاطر نوآوری و خلاقیت‌های حرفه‌ای خود شده است. و چندین جایزه بومی و جهانی برای اجراهای متنوع خود به دست آورده است. در طی تقریباً سی سال فعالیت پی‌درپی در عرصه تئاتر، سهیل پارسا بیش از ۴۰ نمایش برای "مدرن تایمز" کارگردانی و بر روی صحنه اجرا کرده است. در کارنامه او اجرای نمایشنامه‌های برجسته‌ای از نویسندگان معروفی همچون شکسپیر، آنتوان چخوف، ساموئل بکت، اوژن یونسکو، برتولت برشت، ژان ژنه، فدریکو گارسیا لورکا، بهرام بیضایی، غلامحسین ساعدی، عباس نعلبندیان و محمد رحمانیان دیده می‌شود.